Ik zal eens in het kort, nou ja kort

, vertellen hoe ik zelf een auto beoordeel.
Als ik een afspraak maak om een auto te gaan bekijken regel ik altijd dat dit overdag is, dat de eigenaar zorgt dat de auto koud is als ik kom, en hij ergens in de buurt een brug regelt waar ik de auto van onderen kan inspecteren.
Ik vraag dan ook om de auto gegevens, zodat ik van te voren het kentekennummer kan natrekken; is de auto niet gestolen, is het kenteken niet ingenomen etc.
Vervolgens regel ik assistentie; liefst een andere autogek die zoveel mogelijk van auto's af weet, twee weten, en zien, altijd meer dan één
Eenmaal ter plekke gearriveerd begin altijd met een inventarisatie van de autopapieren, gebruiksaanwijzing, onderhoudsboekje en sleutels, das niet enkel goed om te hebben, in hoeverre dit nog allemaal compleet is geeft ook een aardige indruk van hoe een eigenaar met zijn spullen omgaat.
Eenmaal bij de auto aanbeland loop ik om te beginnen altijd eerst eens van ruime afstand om de auto heen, het doel daarvan is te kunnen zien hoe de auto op zijn veren staat, of er geen onderdelen zichtbaar scheef zitten, en of er geen kleurverschillen in plaatdelen zitten.
Daarna doe ik hetzelfde nog eens van dichtbij, waarbij ik vooral let op de afstanden tussen plaatdelen, afstanden tussen spatbord randen en wielen (beide zijden gelijk), op verfresten op rubbers en lijsten, op deukjes en andere beschadigingen, zoals barsten in achterlicht units bijvoorbeeld, en op roest (raamranden).
Vervolgens kijk ik op portiergreep hoogte van alle kanten langs de auto, doel daarvan is om te zien of de auto nog strak is, of er geen plaatdelen uit lijn zijn.
Tot slot kijk ik dan nog even naar de banden of die geen abnormaal slijtage patroon vertonen (mogelijk teken van uitlijningsproblemen; verbogen ophangingsdelen, een krom chassis, etc., gloednieuwe banden zijn verdacht op een tweedehands auto), controleer ik op roest aan de binnenzijde van de spatbordranden, en bekijk ik hoe de uitlaat van binnen gekleurd is (grijs is goed, zwart duid op veel korte stukken rijden en / of slechte verbranding / olie verbruik).
Daarna is het tijd om de motorkap te openen, het uiterlijk van de motor ruimte geeft meestal al een aardige indruk van hoe een auto onderhouden is, en een close up inspectie van kitnaden op scheuren geeft aanwijzingen aangaande aanrijdingschades in het verleden.
Ook controleer ik hier uiteraard op roest, binnenschermen / spatborden, en de bak onder de voorruit.
Hier vind ik in de GTV6 ook het chassisnummer, op het schutbord aan de passagierszijde (controleer of het overeenkomt met wat op het kentekenbewijs staat).
Ik controleer vervolgens of de motor koud is en controleer dan alle vloeistof niveaus en kijk of het blok goed droog is, belangrijk daarbij is om op vermenging van olie en water te controleren, zowel onder de olievuldop als onder de radiateur/koelvloeistof reservoir dop (vermenging van olie en water resulteert in een mayonaiseachtige substantie, dit kan veroorzaakt worden door het rijden van veel korte stukken, maar duid ook vaak op een defecte koppakking).
Dan check ik de uitlaatspruitstukken nog even op scheurtjes (roetplekken).
Vervolgens gaat de auto op contact en controleer ik of alle waarschuwingslampjes op het dashboard branden, dan start ik de motor met ingetrapt rempedaal, de V6 hoort koud direct te starten zonder dat je het gaspedaal aanraakt, als hij dat niet doet dan deugt er iets niet, en het ingedrukte rempedaal hoort iets onder je voet weg te zakken (dan werkt de rembekrachtiging).
Tot slot controleer ik dan of alle waarschuwingslampjes ook weer zijn uitgegaan.
Als de motor dan netjes stationair loopt ga ik terug naar de motorruimte en controleer of de motor netjes rondloopt, en of ik nergens vreemde geluiden hoor (een schuddend blok duid op een motor die niet op alle cilinders loopt, ratelende geluiden op mechanische schade, bijvoorbeeld in de kleppentrein, geraas/gefluit/gerommel/gepiep op slechte lagers in de motor zelf of een van de appendages, en een tractor geluid op kapotte uitlaat delen). Vervolgens geef ik een paar keer wat gas (gaskabel/hefboom, of laat even iemand in de auto stappen) om te kijken of er bij hogere toerentallen geen vreemde geluiden ontstaan (overdrijf dit niet, koude motoren houden niet van extreme toerentallen).
Dan gaan we terug naar het interieur van de auto, waarbij ik voor het instappen de werking van de portieren en hun onderzijden op roest controleer, en de verticale speling op het bestuurdersportier check (til het portier aan het uiteinde op), dat laatste, en zichtbare slijtage aan pedalen/hendels/knoppen/stoel, geeft een heel wat betere indicatie van het aantal kilometers dat de auto al achter zijn kiezen heeft dan hetgeen op de kilometer teller vermeld staat

Vervolgens controleer ik het hele interieur op beschadigingen en de gordels / stoelen / binnenverlichting / raambediening/ eventuele elektrische spiegels, etc. op hun werking.
Daarna komt het hele instrumentarium aan de beurt, knipperlichten, alarmlichten, lampen (vergeet de achteruitrijlampen niet), ruitenwissers en sproeiers, dashboardverlichting en, heel belangrijk, kachel en fan (een niet werkende fan is APK afkeur, en het werken aan dat spul is grote ellende voor de zelfsleutelaar of een dure grap voor de niet zelf sleutelaar).
Tot slot controleer ik dan de zekeringen kast(en) nog even op zichtbare inbrandschades (zwarte roetplekken) en algemene tekenen van huisvlijt.
Dan rest nog de kofferruimte, werkt het slot, sluit de klep goed, blijft hij goed openstaan, hoe is het reservewiel, is alle gereedschap nog aanwezig, hoe staat de accu er bij (witte aanslag op de polen is niet goed).
Tot slot controleer ik ook hier op aanrijdingschade en roest (achterklep, goten, accubak, wielbak, binnenschermen achterwielen).
Als er op dit moment nog geen serieuze gebreken aan het licht zijn gekomen word het tijd voor een proefrit, en om een brug op te zoeken.
Dat is meestal wel te combineren, ik maak meestal een proefrit die eindigt bij een garage/brug.
Onder het rijden controleer ik dan het volgende:
De stuur en rem werking; is de bediening vloeiend, heeft het stuur geen bovenmatige speling, blijft de auto op vlakke weg rechtdoor rijden als je het stuur los laat (houd wel je handen aan het stuur als je dit doet), en blijft dat ook nog zo als je daarna remt, en stevig remt.
De handrem op zijn werking (stapvoets rijdend en/of stilstaand op een helling).
De koppeling op zijn werking; beweegt het pedaal licht en vloeiend, komt hij goed vrij (blijft de auto in de versnelling met draaiende motor stilstaan), en koppelt hij tijdig en goed (koppelt hij niet pas met het pedaal al helemaal bovenin, en slaat de motor af als je stilstaand met ingetrapte rem de koppeling op laat komen).
Bij die laatste test kun je trouwens ook de oliedruk in de gaten houden, de snelheid waarmee de oliedruk zakt na het stopvallen van de motor is een indicatie voor de slijtage van de diverse lageringen in het blok.
Ik luister verder ook of het bedienen van de koppeling zonder bijgeluiden geschied (schurend/piepende draaigeluiden bij ingedrukte koppeling duiden op een versleten druklager).
De versnellingsbak op zijn werking; de versnellingspook hoort soepel zijn werk te doen; enige hakerigheid is de transaxle eigen, kraken bij het (terug)schakelen duid op versleten synchromesh ringen en/of een niet goed vrijkomende koppeling.
Ik controleer ook of de motor goed op het gas reageert, en of snelle lastwisselingen niet in abnormaal gerammel resulteert, wat op overmatige aandrijflijn slijtage kan duiden.
Luid gebonk bij acceleratie duid overigens op kapotte versnellingsbaksteunen (de bak slaat tegen de carrosserie aan)
Controleren op vibraties doe ik bij alle voorkomende snelheden en toerentallen (onbalans in wielen en/of versleten cardanas koppelingen).
Een proefrit duurt bij mij minstens zo lang totdat de auto goed warm is, en ik houd ondertussen alle meters in de gaten, blijft de oliedruk goed, loopt de temperatuur niet te hoog op (check ook of de kachel werkt zodra de motor warm begint te worden).
Pas als hij goed warm is kun je controleren of de motor tot aan zijn maximale toerental goed blijft lopen, of er geen abnormale trillingen of geluiden optreden bij hoge toerentallen, en kun je controleren of de koeling naar behoren functioneert.
Voor dat laatste stop ik altijd even, kap open en met verhoogd stationair toerental kijken of de fans tijdig inkomen, of deze de temperatuur onder controle weten te houden, en of er geen drukproblemen optreden (een afblazende koelvloeistofreservoirdop duid op oververhitting en/of een lekkende koppakking).
Eenmaal bij de garage/brug gearriveerd kun je de onderzijde van carrosserie en de mechanica onder de auto controleren (als de uitlaat zwart was, en je hebt een flink stuk stevig doorgereden, hoort hij nu grijs te zijn, als dat niet zo is lag het niet aan korte ritjes, maar aan een slechte verbranding en/of olieverbruik).
Als je zelf geen verstand hebt van auto’s is het misschien een goed idee om nu een APK keuring uit te laten voeren, de paar tientjes die dat kost kunnen je veel ellende besparen. En tijdens de keuring kun je zelf die punten controleren die bij een APK niet aan bod komen.
Ik zelf duik nu onder de auto; en het eerste waar ik bij een Alfetta naar kijk is roest.
Zorg dat je een goede lamp bij de hand hebt en loop de HELE onderkant nauwkeurig na, controleer ook of alle afwateringskanalen nog open zijn (kleine gaten of spleten tussen plaatdelen die bedoelt zijn om water dat in de auto terecht komt af te voeren). Als een of ander handige Harry alles met kit heeft dicht gesmeerd, of als vuil de zaak verstopt heeft, kun je later tegen ontstellend veel inwendige roest aanlopen.
Controleer ook op beschadigingen veroorzaakt door fout krik gebruik (ontzette krikpunten en deuken in de bodem).
Als de carrosserie er goed uitziet controleer ik de staat waarin de uitlaat verkeerd; controleer vooral de uitlaatspruitstukken van onder op zichtbare scheuren (roetplekken), en bij verlaagde auto’s de voorste bochten op mechanische beschadiging (de APK controleert enkel op gasdichtheid).
En als je toch met een lamp onder het blok bezig bent kun je ook meteen even op olielekkage checken; lekkage aan voor en/of achterzijde motor > krukas keerringen (slijtage of carter overdruk), lekkage hoog aan de zijkant van de motor > lekke koppakking, lekkage laag aan de zijkant van de motor > lekke carterpan pakking, lekkage bij de oliepeilstok > overdruk in het carter veroorzaakt door een geblokkeerde carter ventilatie of overmatige lekkage tussen zuiger/zuigerveren en cilinder.
Volgende op het programma is de stuurinrichting; stuurhuis, koppelingen en manchetten controleren op olielekkage, speling (met bandenlichter), en scheuren (dit word allemaal bij de APK gecontroleerd).
Daarna controleer ik de voorwielophanging op speling; bandenlichter tussen de koppelingen van fuseepenhuis en draagarmen en tussen die van draagarmen en chassis (ook dit word bij de APK gecontroleerd).
Dit is ook een goed moment om de voorremmen visueel te inspecteren; roest op de remschijven duid op niet werkende remmen, meestal veroorzaakt door vastzittende remzuigers, blauwe verkleuring en oppervlakte scheurtjes duiden op over verhitte schijven veroorzaakt door overmatig remmen en/of verglaasde remblokken (moet vervangen), groefvorming en afnemende schijfdikte zijn slijtage verschijnselen die uiteindelijk tot verplichte vervanging lijden.
De remslangen controleer ik vervolgens op veroudering (buig de slangen en controleer op scheurtjes).
Je kunt trouwens zonder de zaak te demonteren zien hoe dik de remblokken nog zijn, en aan de slijtranden die naast het remoppervlak ontstaan kun je zien hoeveel de schijven al gesleten zijn (controle van het remsysteem en de wielophanging is een APK onderdeel).
Volgende op het programma is de cardanas en zijn beruchte koppelingen, ik controleer deze laatsten op barstjes en scheurtjes, wat tekenen zijn van veroudering, en een naderende vervanging.
Dan komen we bij de transaxle, ik controleer hier op olie lekkage, en ik controleer of de voorste baksteunen de zaak nog goed op hun plaats houden (probeer de voorzijde van de bak op te tillen).
Vervolgens controleer ik de manchetten van de aandrijfassen (controleer op lekkage/scheuren, APK punten) en de achterremmen (zelfde verhaal als de voorremmen).
Op de stelbouten voor het handrem mechaniek die op de achterste remklauwen zitten horen overigens plastic dopjes te zitten, als die er niet meer op zitten is de zaak mogelijk vastgeroest en word stellen een moeilijke klus.
Dan volgt nog een controle op bevestiging van de De Dion as (bandenlichter tussen de diverse bevestigingspunten, ook APK punten).
Ik controleer tot slot ook even de rubber uitlaat ophanging daar waar de uitlaat over de aandrijfas heen gaat, als die sneuvelt valt de uitlaat namelijk op de aandrijfas en kun je waarschijnlijk de manchet van de binnenste homokineet gaan vervangen.
Nu moet de auto met de wielen vrij, ik controleer met de wielen gemonteerd de wiellagers op speling en bijgeluiden (met twee handen de buitenzijde van het wiel vasthouden en controleren of er axiaal speling op zit), bij de voorwielen controleer ik ook even of er speling op het stuurmechaniek zit (beweegt het ene wiel spelingloos mee als je met het andere wiel “stuurt”).
Achter controleer ik of de handrem op BEIDE wielen werkt.
Dan gaan de wielen er af en volgt er nog een visuele inspectie van de achterveren (breuk) en schokbrekers (olie lekkage), en controleer ik of er verder niets los zit (allemaal APK punten).
Tot slot kun je dan nog, als de eigenaar dat ziet zitten, het zitgedeelte van de achterbank er uit nemen en aan de buitenkant diverse kunstof carrosserie delen gaan demonteren om te controleren op verborgen roest, houd er wel rekening mee dat dit laatste niet altijd vlekkeloos gaat, schroeven roesten vast en oud plastic is breukgevoelig, en voor de eventuele ontstane schade kun jij aansprakelijk gesteld worden.
En dan zit het er eigenlijk op, als ik het nu nog niet weet dan zal ik het wel nooit weten……
Nou, dat was hem dan, Alfetta aankoop op zijn Frans
En ik zal ongetwijfeld nog wel wat vergeten zijn
Daarom is het ook zo slim om niet alleen te gaan kijken
Wat je bij dit hele aankoop-check verhaal verder goed in de gaten moet houden is dat alle gevonden gebreken te repareren zijn.
Elke reparatie heeft echter zijn prijskaartje, waarbij veel afhangt van hoeveel je zelf kunt doen, en hoe goed de benodigde onderdelen nog te krijgen zijn.
De clou is dus om in te schatten hoeveel alle gevonden euvels in jou persoonlijk situatie gaan kosten om te rectificeren, daar de vraagprijs bij op te tellen, en je dan af te vragen of het resulterende bedrag (en de te investeren tijd) de aanschaf verantwoord, of dat je voor dat bedrag niet beter naar een beter exemplaar kunt omkijken
